Punktem wyjścia dalszej analizy stało się więc uwzględnienie lokalnych warunków zróżnicowania badanej sieci, w tym wypadku położenia grodów względem stolicy prowincji. Wykreślenie poligonów Thyssena, teoretycznie odpowiadającym obszarom kontrolowanym przez każdy z grodów, pozwoliło na dostrzeżenie pewnej regularności.
Podczas interpretacji układu przyjęto założenie, że grody tworzyły wokół Płocka kilka pierścieni o coraz większej średnicy. Pierwszy tworzyły grody leżące 10 do 22 km od Płocka, a więc o parę godzin marszu od stolicy: Brudzeń (17 km), Proboszczewice (12 km), Dźwierzno (10 km), Mokrzk (22,5 km) i Słupno (10 km) i otaczające ją szczelnym pierścieniem. Odległości między grodami pierwszego kręgu nie przekraczają 12,5 km, co odpowiada około dwóm godzinom szybkiego marszu. Drugi krąg tworzyły grody odległe o 36-47 km (Sierpc, Raciąż, Płońsk, Wyszogród); trzeci – najliczniejszy (9 grodów) – obiekty położone 60-75 km i rozmieszczone co 10-20 km. Ponieważ tu, w trzeciej strefie grodów, mamy do czynienia z kilkoma parami obiektów leżących tuż koło siebie (Stupsk-Wola Szydłowska, Bogurzyn-Sierpc) nie jest wykluczone, że funkcjonowały one nie równocześnie lecz kolejno. Nie zmniejszyło to jednak szczelności tego pasa grodów. Czwarta strefa to grody na peryferiach badanego obszaru (Serock, Pułtusk, Tańsk, Grzebsk i Grudusk, odległe od stolicy o około 90 km).
Datowanie grodów Mazowsza Płockiego:
Grodziska jako centra poligonów Thyssena. Numery odpowiadają nr grodzisk w załączonej tabeli. Stupsk-16
Na podstawie Marek Dulinicz Sieć grodowa Mazowsza Płockiego w XI wieku /Lokalne ośrodki władzy państwowej w XI-XII wieku w Europie Srodkowo-Wschodniej Instytut Archeologii i Etnologii PAN/
Dodaj komentarz